Witold Bródka
Urodził się 15 października 1938 roku w Kiwercu, leżącym między Łuckiem i Włodzimierzem Wołyńskim. Z wykształcenia jest elektrykiem. W 1957 w Aeroklubie Jeleniogórskim rozpoczął swoją przygodę z lotnictwem. Zdobył Srebrną i Złotą Odznakę Szybowcową, uzyskał licencję pilota szybowcowego I klasy, był również skoczkiem spadochronowym.
Już w 1962 roku wraz z Pawłem Piłatem ustanowił spadochronowy rekord Polski na celność lądowania z wysokości 1500 m. 9 czerwca 1963 roku, w czasie nocnych skoków, ustanowił rekord świata z wysokości 2000 m z natychmiastowym otwarciem spadochronu wynikiem 3,95 m. W czerwcu 1964 roku, w zespole trzech skoczków, poprawił rekord Polski wynikiem 5,73 m. Łącznie wykonał 603 skoki spadochronowe.
W latach 70. i 80. brał udział w wielu zawodach szybowcowych, w których plasował się w ścisłej czołówce. Między innymi: w 1983 roku w Międzynarodowych Zawodach na Węgrzech zajął 6. miejsce, wygrał Okręgowe Zawody w Lubinie, zaś w Krajowych Zawodach im. Szczepana Grzeszczyka w Lisich Kątach był trzeci. Posiada Diamentową Odznakę Szybowcową. Ogółem wylatał na szybowcach 1950 godzin i przeleciał po trasach 35 853 km.
Jest członkiem Jeleniogórskiego Klubu Seniorów Lotnictwa i Klubu Lotników „Loteczka”, uczestniczy w pracach Dolnośląskiej Akademii Lotniczej.
Za swoje osiągnięcia otrzymał tytuł Mistrza Sportu, odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego, Srebrną Odznakę za Zasługi dla Aeroklubu PRL, Medal 50-lecia Aeroklubu Jeleniogórskiego.
