Skład zarządu Fundacji Otwartego Muzeum Techniki stanowią: Stanisław Januszewski- prezes zarządu, Jacek Król- wiceprezes zarządu, Mariusz Gaj- wiceprezes zarządu, Wiesław Kacaper- członek zarządu, Marcin Wrzesiński- członek zarządu

Stanisław Januszewski, Prezes Zarządu Fundacji Otwartego Muzeum Techniki, ur. 1948, dr hab., absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, emerytowany profesor nadzwyczajny Politechniki Wrocławskiej, historyk techniki, założyciel Fundacji Otwartego Muzeum Techniki, przewodniczący (2006-2011) Polskiego Komitetu Międzynarodowego Towarzystwa Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego (TICCIH), autor koncepcji Otwartego Muzeum Techniki we Wrocławiu (1983), twórca Ośrodka Dawnej i Nowej Techniki Górniczej w Wałbrzychu (1986-1991), Muzeum Energetyki w Elektrowni Wodnej Lubachów(1996), Muzeum Odry FOMT we Wrocławiu – zasadzonego na jedynym utrzymanym w Polsce śródlądowym statku parowym – HP „Nadbor” (1949), na ostatnim w kraju dźwigu pływającym DP „Wróblin” (1939) i na barce towarowej Ż-2107 „Irena” (1936), założyciel przestrzennego, Sowiogórskiego Muzeum Techniki (2003-2013), kurator Studenckiego Koła Naukowego Politechniki Wrocławskiej „Ochrony Zabytków Techniki HP Nadbor" (2001-2011).

Staże naukowe odbywał w Direction du Patrimoine we Francji, w Deutsches Museum w Monachium, w Instytucie Historii Nauk Przyrodniczych i Techniki Akademii Nauk Rosji. Wykreował Międzynarodowe Studium Archeologii Przemysłowej, którego 5 edycji ukończyło 60 Słuchaczy. Autor wielu publikacji z zakresu dziejów polskiej myśli lotniczej okresu pionierskiego, m.in. "Rodowodu polskich skrzydeł", Warszawa 1981, "Tajnych wynalazków lotniczych Polaków. Rosja 1870-1917", Wrocław 1998, „Wynalazków lotniczych Polaków 1836-1918”, Wrocław 2013, słownika biograficznego „Polscy pionierzy lotnictwa 1647-1918”, „Skrzydlatych rycerzy Rzeczypospolitej”. Wraz z rosyjskim historykiem lotnictwa Wadimem R. Mikheevem opublikował w Polsce i w Rosji monografię „Witold Jarkowski (1875-1918). Inżynier aeronauta – pionier lotnictwa”, Wrocław 2006, Moskwa 2007.

Pilot szybowcowy, instruktor modelarstwa lotniczego, członek Klubu Lotników „Loteczka”, wyróżniony „Złotą Lotką” i zasadzeniem dębu w Alei Chwały Lotnictwa Polskiego przy Orlim Gnieździe we Wrocławiu, laureat najwyższego honorowego wyróżnienia lotniczego „Błękitne Skrzydła 2012”, speaker Dolnośląskiej Akademii Lotniczej. Organizator wielu znaczących międzynarodowych konferencji naukowych, m.in. „Mechanicy polscy w dziejach techniki”, Rydzyna 1986, „Zabytki techniki wodociągowej Polski”, Wrocław 1989, „Lotnictwo - Stulecie przemiany”, Wrocław 2003, „Pomniki dziedzictwa lotniczego Polski”, Wrocław 2013, „Kultura skrzydłami pisana”, Wrocław 2015. Autor ponad 200 prac z zakresu archeologii przemysłowej i ochrony zabytków techniki, w tym kilkunastu publikowanych w Kanadzie, Francji, Belgii, Austrii, Niemczech, Rumunii, Czechach, Rosji. W 2001 i 2005 roku prowadził międzynarodowe ekspedycje naukowo-badawcze „Dziedzictwo kultury technicznej wysp Sołowieckich”, współzałożyciel międzynarodowego Towarzystwa „Friends of Solovki”. Redaktor serii wydawniczych FOMT/BSiDZT "Zabytki przemysłu i techniki Polski" (dotychczas 10 tomów), „Technika w dziejach cywilizacji – z myślą o przyszłości” (13 tomów), „Archeologia Przemysłowa w Polsce” (4 tomy), „Kariery lotnicze Polaków” (1 tom), „Dolnośląska Akademia Lotnicza. Studia” (4 tomy), w latach 2007 – 2018 redaktor comiesięcznego biuletynu Bractwa Mokrego Pokładu pt. „Prosto z Pokładu” (173 numery). Od 2018 redaguje wydawane przez Fundację czasopismo „Kultura techniczna” poświęcone ochronie dziedzictwa kultury technicznej Polski.

Mariusz Gaj, urodzony 25.11.1983 we Wrocławiu. Absolwent Filozofii (lic.), Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej (mgr) oraz Europeistyki (mgr) na Uniwersytecie Wrocławskim. Od ponad 10 lat związany z wrocławskimi i wałbrzyskimi organizacjami pozarządowymi i instytucjami działającymi w obszarze kultury. Od czerwca 2012 do maja 2016 roku prezes zarządu Stowarzyszenia Edukacji Krytycznej (uhonorowanej w 2015 roku wyróżnieniem dla najlepszej organizacji pozarządowej na Dolnym Śląsku działającej w obszarze kultury). Od kwietnia 2013 do stycznia 2015 roku wicedyrektor Teatru Arka (jedynego teatru integracyjnego w Polce uhonorowanego m.in. Nagrodą Miasta Wrocławia i Europejską Nagrodą Obywatelską Parlamentu Europejskiego w 2014 roku). Od marca 2017 wiceprezes zarządu Fundacji Otwartego Muzeum Techniki we Wrocławiu. 

W latach 2015 i 2016 koordynator projektów realizowanych w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Posiada wieloletnie doświadczenie w koordynacji oraz rozliczaniu ponad 60 projektów finansowanych ze środków publicznych i prywatnych, w szczególności przez MKiDN, Narodowe Centrum Kultury, czy Narodowy  Instytut Dziedzictwa. Organizator współpracy międzynarodowej, m.in. wyjazdów na międzynarodowy festiwal Teatralny w Edynburgu (2013), Festiwal Teatralny w Pradze (2014), czy Sarajewie (2015). Od 2015 roku pracuje we Wrocławskim Centrum Twórczości Dziecka jako koordynator imprez i spektakli. W roku 2017 prowadził w Stowarzyszeniu Edukacji Krytycznej projekt pn. "Zabytki Techniki Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego" w ramach dotacji Narodowego Instytutu Dziedzictwa (Program Wolontariat Dla Dziedzictwa).

Z Fundacją Otwartego Muzeum Techniki związany od 2011 roku jako wolontariusz, pomagający m.in. w organizacji Nocy Muzeów, czy warsztatów i lekcji muzealnych dla dzieci. Od 2016 roku intensywniej współpracuje w tworzeniu Muzeum Odry, czego wyrazem był m.in. udział w pierwszym rejsie „Odrzańskiej Odysei” -  barką „Irena” do Kędzierzyna Koźla, podczas którego prowadził warsztaty dla dzieci. W kolejnym roku podczas rejsu do Kostrzyna organizował i koordynował prowadzenie na barce warsztatów i lekcji muzealnych, jak również zajmował się promocją projektu i codziennym aktualizowaniem strony internetowej (dziennik pokładowy) i facebooka FOMT. W 2017 współprowadził też kolejną edycję projektu „Kapitańskie Opowieści” i prezentował go na Ogólnopolskiej Giełdzie Projektów w Gdyni w 2017 roku.

Wiesław Kacaper, urodził się w 1947 roku w Nysie. Po ukończeniu szkół i Politechniki Wrocławskiej życie zawodowe rozpoczął w Przedsiębiorstwie Budownictwa Wodnego we Wrocławiu i w Zjednoczeniu Budownictwa Wodnego i Melioracji we Wrocławiu. To skierowało jego zainteresowania, nie tylko zawodowe, ku budownictwu wodnemu i żegludze.

W połowie lat 80-tych rozpoczął działalność jako prywatny przedsiębiorca w budownictwie wodnym i wysokościowym. Wraz z grupą przyjaciół i wspólników wykonywał remonty wysokich budowli, kominów, wież i słupów wysokiego napięcia, hal peronowych wrocławskiego dworca głównego. Szybko nadszedł czas prac przy budowlach hydrotechnicznych, w tym podwodnych, a od wielu lat uprawiał nurkowanie. Teraz zdobył uprawnienia nurka klasycznego i kierownika robót podwodnych.

Z początkiem lat 90. XX w. posiadał już sprzęt pływający i budowlany i rozpoczął remonty obiektów hydrotechnicznych. Na przestrzeni kilkunastu lat roboty remontowe prowadził na jazach Bartoszowice, Szczytniki, Rędzin, Janowice, Brzeg Dolny, na stopniach wodnych w Janowicach, Oławie i na kanale Gliwickim (Łabędy, Dzierżno, Kłodnica), na jazach wrocławskich elektrowni wodnych, na stopniach wodnych jeleniogórskich elektrowni wodnych Pilchowice I, Bobrowice I, II i III, Wrzeszczyn, Złotniki. Budował małe jazy zasuwowe w Kaliszu.

Po przejściu w 2013 na emeryturę zajmuje się żeglarstwem rekreacyjnym, a dysponuje własnym jachtem morskim. Uprawia narciarstwo, majsterkuje.

W 1992 r. stanął w szeregu założycieli Fundacji Otwartego Muzeum Techniki. Przez wiele lat zasiadał w Radzie Fundacji, a od roku 2007 pełni funkcję członka zarządu Fundacji.

Jacek Król urodzony 02 .02.1968 we Wrocławiu. Maturą ukończył w 1986 roku VII Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu o profilu biologiczno-chemicznym, a w 1991 roku obronił pracę magisterską na Akademii Rolniczej we Wrocławiu uzyskując tytuł magistra inżyniera rolnictwa specjalność ochrona roślin. W latach 1992-1997 zatrudniony był na stanowisku asystenta w Zespole Techniki Ochrony Roślin w Katedrze Entomologii Rolniczej. Od 1994 roku, nieprzerwanie do dzisiaj, prowadzi działalność gospodarczą, najpierw w formie spółki cywilnej, a od 1996 roku jednoosobowo, wprowadzając na rynek polski rozpylacze i inny osprzęt do opryskiwaczy rolniczych amerykańskiej firmy TeeJet – Spraying Systems jako jej autoryzowany sprzedawca. Montował pierwsze w Polsce systemy zdalnego sterowania sekcjami opryskiwaczy (elektrozawory) oraz pierwsze komputery w opryskiwaczach do utrzymywania stałej dawki. Wprowadzał również pierwsze systemy do jazdy równoległej ciągników oraz automatyczne systemy GPS do sterowania sekcjami w opryskiwaczach. W 2001 roku wprowadził na rynek Polski opryskiwacze RTS, a po wykupieniu ich przez firmę LEMKEN jest od 2005 roku jej autoryzowanym sprzedawcą.

Od 2007 roku współpracuje z FOMT angażując się w działalność Fundacji. Od 2012 członek Zarządu, a od 2017 roku wiceprezes.

Od wielu lat interesuje się zabytkami i muzealnictwem technicznym, od 2007 jako wolontariusz związany jest z Fundacją Otwartego Muzeum Techniki, od 2011 pełni funkcję członka, a od 2017 wiceprezesa Zarządu, odgrywa znaczącą rolę na polu działalności gospodarczej Fundacji, wspiera działalność statutową Fundacji, dzięki czemu pozyskuje ona znaczące dotacje kierowane przede wszystkim na konserwację zabytków techniki, utrzymanie i działalność Muzeum Odry FOMT i na pracę oświatowo-edukacyjną Fundacji.

Marcin Wrzesiński. Jako wolontariusz współpracę z Fundacją rozpoczął w roku 2006, będąc jeszcze studentem Politechniki Wrocławskiej i słuchaczem wykładów prof. S. Januszewskiego. W latach 2009-2013 przewodniczył pracom Międzywydziałowego Studenckiego Koła Ochrony Zabytków Techniki HP Nadbor na Politechnice Wrocławskiej. Pracując jako doktorant w Katedrze Mostów i Kolei Politechniki w latach 2009-2016 prowadził zajęcia ze studentami z przedmiotów związanych z budową i remontami starych mostów. Wynikiem tej pracy był liczny udział studentów w obozach wolontariatu na rzecz ochrony zabytków techniki. Jako asystent projektanta p. mgr inż. Edmunda Budki wykonał projekty remontu m.in. zabytkowego Mostu Rakowieckiego we Wrocławiu (Promost Sp z o.o. 2014 r.) a także był współautorem kilkunastu ekspertyz mostowych.

Był także słuchaczem autorskiego Studium Podyplomowego Archeologii Przemysłowej prof. S. Januszewskiego prowadzonego na Politechnice Wrocławskiej (2011/12 r.), którego zwieńczeniem była praca dyplomowa traktująca o rozwoju kratownicowych mostów stalowych w XIX wieku, według patentów amerykańskich.

Jako wolontariusz Fundacji uczestniczył w pracach rewitalizacyjnych statków Muzeum Odry, były to prace zarówno koncepcyjne jak również wykonawcze w zakresie rewitalizacji barki noteckiej „Irena”, rewitalizacji części nadwodnej dźwigu pływającego „Wróblin” oraz czyszczenia oprzyrządowania maszynowni Holownika Parowego „Nadbor”.

Od roku 2014 pełni funkcję Członka Zarządu Fundacji Otwartego Muzeum Techniki. Od roku 2016 jest przewodniczącym Komisji Pojazdów Zabytkowych PZM, Oddział Dolnośląski.

Pracuje jako inżynier budowy obiektów mostowych w firmie Strabag Sp. z o.o. Prywatnie jest miłośnikiem żeglarstwa oraz motoryzacji. W związku z tym podjął trud gromadzenia pamiątek po konstruktorze m.in. polskich silników łodziowych, Stefanie Gajęckim. Jest również inicjatorem oraz współorganizatorem obchodów Jubileuszu 40- lecia rekordów Polskiego Fiata na podwrocławskiej autostradzie, czego efektem było postawienie w miejscowości Kąty Wrocławskie pomnika polskich rekordów prędkości – granitowego Fiata 125p w skali 1:1. Czynnie uczestniczy w zlotach samochodowych i wystawach obiektów zabytkowych. Z okazji 50-lecia rozpoczęcia produkcji Fiata 125p współpracuje jako wolontariusz przy tworzeniu wystawy w Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie. W letnie weekendy spędza czas na statkach FOMT prowadząc kursy żeglarskie i motorowodne, których beneficjentem jest również wolontariat Fundacji. Współpracuje przy organizacji rejsów odrzańskich zabytkowej barki „Irena”, od 2016, przy wsparciu MKiDN, prowadzonych pod hasłem Odrzańskiej Odysei.