HISTORIA I OPIS

Barka – berlinka powstała w 1936 r. w Bydgoszczy. Zbudował ja Saturnin Marzątka, na łące nad Brdą, w konstrukcji stalowej, nitowanej, jako krytą, z trzema ładowniami. Do 1989 r. barka eksploatowana była na Kanale Bydgoskim i na Odrzańskiej Drodze Wodnej, w 1990 r. przeprowadzono ją do Szczecina i wykorzystywano w roli magazynu – depozytu sprzętu pochodzącego z innych barek. W ładowni rufowej urządzono koszarkę, z miejscami noclegowymi dla 8 pracowników Żeglugi Bydgoskiej, zaś w rufowej kajucie socjalnej stację dyspozytorską i dozoru jednostek Żeglugi Bydgoskiej. W tych rolach barkę (na postoju) eksploatowano do 1998 r. W styczniu 2003 r. barkę zakupiła Fundacja Otwartego Muzeum Techniki, w 2004 r. w stoczni Poirta Odra przeprowadziła wymianę poszycia dna i konserwację kadłuba, po czym 6 grudnia 2004 r. przyprowadziła jednostkę ze Szczecina do Wrocławia, podejmując przygotowania do remontu barki i jej adaptacji na Centrum Interpretacji Dziedzictwa Technicznego Odry.
W latach 2014-2015, czerpiąc ze wsparcia finansowego Gminy Wrocław i materialnej pomocy 77 polskich przedsiębiorstw Barkę odbudowano, a z początkiem 2016 r. dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego wyposażono w systemy wystawiennicze i w aparaturę multimedialną służącą realizacji programów edukacyjno-oświatowych.
Eksploatację barki w nowych rolach podjęto już 8 grudnia 2015 r., prowadząc w jej ładowni 34 seminarium Dolnośląskiej Akademii Lotniczej, 10 grudnia spotkanie Bractwa Mokrego Pokładu. 18 marca barkę „ochrzczono”, przywracając jej imię „Irena”, jakie pierwotnie nosiła.

Parametry techniczne – długość 41,78 m; szerokość 4,83 m, wysokość do najwyższej nierozbieralnej części 2,59 m; największe dopuszczalne zanurzenie 1,74 m; zanurzenie bez ładunku 0,437 mm; nośność 254 ton

CENTRUM INTERPRETACJI DZIEDZICTWA ODRZAŃSKIEGO

Zaadoptowane wnętrze barki służyć ma prezentacji bogatej kolekcji eksponatów, obrazujących dawną żeglugę odrzańską, w tym fotografii, dokumentów kapitanów, patentów, pozwoleń, modeli statków odrzańskich, przyrządów nawigacyjnych i dokumentacji Odrzańskiej Drogi Wodnej i nanizanych na rzekę zabytków.
Dawne ładownie służyć mają zajęciom edukacyjnym, kulturalnym, staną się przestrzenią dyskusji i debat środowisk odrzańskich, projektów realizowanych z udziałem dzieci, młodzieży i seniorów. Pod pokładem barki, bogato wyposażonej w multimedia prowadzone też będą wystawy, prezentacje filmów, konferencje dotyczące historii i ochrony zabytków techniki, dziedzictwa kultury technicznej, szczególnie Odrzańskiej Drogi Wodnej.