Ryszard Witkowski
Urodził się 9 maja 1926 roku w Milanówku koło Warszawy. Harcerz 197 Mazowieckiej Drużyny Harcerzy, absolwent warszawskiego Liceum im. Reytana (matura), Szkoły Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda (inż. mech.) i Politechniki Warszawskiej (mgr inż. lotnictwa).
Weteran latania na śmigłowcach, wyszkolony w pierwszej 5-osobowej grupie polskich pilotów śmigłowcowych w 1956 roku. Pilot doświadczalny i instruktor, na emeryturze od 1986 roku. Prezes Klubu Pilotów Doświadczalnych przy Oddziale Warszawskim SIMP, członek-założyciel Krajowej Rady Lotnictwa i Polskiego Stowarzyszenia Wiropłatowego, wiceprzewodniczący Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Niezależny ekspert lotniczy, biegły sądowy ds. wypadków lotniczych. Międzynarodowy sędzia sportów lotniczych FAI. Szybownik, posiadacz Złotej Odznaki Szybowcowej z 3 diamentami. Na szybowcach, samolotach i śmigłowcach wylatał około 5000 godzin.
Wykonawca eksperymentalnych operacji polskich śmigłowców za granicą. Latał m. in. w Indonezji, Libii, Nigerii, USA, Kanadzie, b. ZSRR i krajach skandynawskich. Wykładowca (1979-1983) w Cranfield Institute of Technology w Anglii i (1984-1985) w Air Academy w Misuracie w Libii.
W latach 1990-1992 konsultant w Głównym Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego, wcześniej przez 35 lat naukowy pracownik Instytutu Lotnictwa w Warszawie. W latach 1971-1983 członek Międzynarodowej Komisji Śmigłowcowej FAI w Paryżu (1981-1983 jej wiceprezydent). Współorganizator 4. Śmigłowcowych Mistrzostw Świata FAI w Piotrkowie Trybunalskim w 1981 r. Autor wielu, opublikowanych w kraju i zagranicą, artykułów i książek o wiropłatach (m. in. Budowa i pilotaż śmigłowców [wyd.1980 i 1986], Sześć stopni swobody [wyd.1980 i 1998], Wprowadzenie do wiedzy o śmigłowcach [wyd.1998 i 2003]), Dzieje śmigłowca (2004), Badania w locie w Instytucie Lotnictwa (2010). Wł w języku angielskim opublikował książki: Rotorcraft of the Third Reich (2007) oraz Allied Rotorcraft of the WW2 Period (2010). Na emeryturze4 przetłumaczył na polski kilka obcojęzycznych książek traktujących o historii lotnictwa, m.in. wspomnienia Francisa Gabreskiego i Jana Zumbacha.
Podczas wojny żołnierz NOW i AK, w latach 1949-1955 represjonowany przez UB, m. in. aresztowany a następnie pozbawiony prawa pracy i działalności w lotnictwie. Wyróżniony przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie tytułem "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata". W 1983 roku otrzymał w Londynie Krzyż AK i Medal Wojska (4-krotnie). W kraju odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim (1986) i Komandorskim (2009) OOP, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju (1994) i Krzyżem Partyzanckim (1995). W Aeroklubie Polskim wyróżniony Złotym Medalem (2004) i „Wyróżnieniem Honorowym im. Dedala” (2009) i przez Klub Lotników „Loteczka” Złotą Lotką.
Weteran polskiego szybownictwa w Kotlinie Jeleniogórskiej, w 1945 roku był uczestnikiem przejmowania sławnego niemieckiego ośrodka szybowcowego Grunau (dziś Jeżów Sudecki) i inauguracji w nim szkolenia Polaków, w tym grupy warszawskiej, której był uczestnikiem. Jest autorem wielkiej wartości historycznej zdjęć z tej wyprawy i okresu późniejszego. W roku 1965 startował z Jeleniej Góry do lotu wysokościowego do Diamentowej Odznaki Szybowcowej, uczestniczył wielokrotnie w ważnych lokalnych wydarzeniach lotniczych, m. in. w 2013 roku był jednym z moderatorów jeżowskiej Międzynarodowej Konferencji na temat ochrony zabytków lotniczego dziedzictwa Polski prowadzonej przez Fundację Otwartego muzeum Techniki.
Działacz wielu stowarzyszeń lotniczych, członek-założyciel Krajowej Rady Lotnictwa, Klubu Pilotów Doświadczalnych i Polskiego Towarzystwa Wiropłatowego, członek władz Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, wieloletni prezes Rady Seniorów Lotnictwa i Klubu Pilotów Doświadczalnych, obecnie jego Prezes Honorowy, członek Klubu Lotników „Loteczka”. Jest wicekanclerzem Kapituły Wyróżnienia Honorowego im. Dedala, współpracuje z Fundacją Otwartego Muzeum Techniki na polu organizacji konferencji i wydawnictw lotniczych.
