Mówimy nie tyle o maszynie, o statku powietrznym, co o wielorakich relacjach wykształconych w toku eksploatacji samolotu, szybowca, czy śmigłowca na polu kultury. Związek techniki z człowiekiem wykształcił kształt współczesnej cywilizacji, tym bardziej więc warto przyglądać się i stałej refleksji kulturowe fenomeny rozwoju myśli lotniczej poddawać.  One to stanowią istotę dziedzictwa, one prowadzą nas ku przyszłości. Podnosimy wartości kulturowe materialnego dokumentu dziedzictwa lotniczego.

Mówimy o dobrach kultury narodowej, o lotniskach, architekturze i infrastrukturze pól wzlotów, o zabytkach lotniczych zakładów produkcyjnych, o obiektach związanych z imionami twórców lotnictwa, o pomnikach i tablicach pamiątkowych, o zabytkowych statkach powietrznych i ich reliktach, o archeologii lotniczej, o lotniczych miejscach prowadzących również w sferę dóbr kultury niematerialnej, jednym słowem o dziełach stanowiących nośnik informacji znaczącej dla kultury.
Bogactwa problematyki nie wyczerpaliśmy, ale przywołanych zabytków i przykładów przenoszenia ich ku przyszłości wystarczy, by uświadomić sobie potrzebę ochrony dzieł kultury lotniczej Polski. Przed nami zadanie ochrony lotniczych krajobrazów kulturowych i lotniczych artefaktów, wyzyskania tego bogactwa na polu oświaty i edukacji – kształtowania modelu współczesnego człowieka, otwartego na innowację i ciągle zachodzące wokół nas procesy przemiany.
Waszej uwadze polecamy dziełach i dobra, których ochrona łączyć nas może w poczuciu wspólnoty kultury i dziedzictwa, a o to przecież w procesach ochrony i zainteresowania zabytkiem chodzi.