Henryk Mynarski

Urodził się 25 maja 1959 roku w Wilamowicach koło Bielska-Białej. Pracę zawodową rozpoczął w Przedsiębiorstwie Doświadczalnym Szybownictwa w Bielsku Białej w listopadzie 1978 roku. Do roku 1992 pracował tam kolejno na wydziale prototypów, przy produkcji seryjnej szybowców różnych typów, w dziale konstrukcyjno-technologicznym i w dziale kontroli jakości technicznej. Następnie przez 3 lata pracował na Żarze w zakładzie Edwarda Margańskiego przy produkcji szybowców akrobacyjnych Swift i MDM Fox. Od roku 1995, przez 6 lat, wspólnie z Jerzym Biskupem produkował i remontował na Żarze szybowce kompozytowe w zakładzie szybowcowym, którego byli właścicielami.

17 stycznia 2001 roku wykupił upadły zakład szybowcowy w Jeżowie Sudeckim. Wielu prognozowało, że nie utrzyma w nim produkcji dłużej niż 3 miesiące. Tymczasem jego zakład wciąż pracuje. Produkuje szybowce dwumiejscowe typu PW-6U, które sprzedaje m. in. do Australii, USA, Kanady i Wielkiej Brytanii. Remontuje szybowce wszystkich typów, od najstarszych, jeszcze przedwojennych, po najnowsze kompozytowe. Remontuje również samoloty i śmigła do samolotów typu PZL-101 Gawron, PZL-104 Wilga i Jak-12.

Jego zakład cieszy się dużym uznaniem w świecie lotniczym. Użytkownicy z różnych krajów, nie tylko europejskich, cenią sobie wysoką jakość wykonywanych tu remontów. Remontowane tu były m. in. szybowce typu: Grunau Baby, Spalinger, T-21 Slingsby, Olympia Meise, dwumiejscowy bezogonowy Fauvel, Ka-7 i Goppingen Go 3 Minimoa oraz większość polskich szybowców różnych typów, w tym Zefir-2, Jaskółka, Bocian, Puchacz, Pirat i Mucha Standard. Henryk Mynarski przeprowadził od podstaw rekonstrukcję Salamandry. Wyremontował społecznie śmigło na grób Stanisława Latwisa i śmigło przekazane w darze przez gen. bryg Mirosława Hermaszewskiego do Kaplicy Matki Bożej Loretańskiej, patronki lotników na Gądowie Małym we Wrocławiu.