Dane techniczne

    W przekroju poprzecznym usytuowanych jest sześć dźwigarów głównych: cztery środkowe belki są niższe od skrajnych, a wszystkie na swojej długości mają zmienną parabolicznie wysokość. Dźwigary zostały wykonane w postaci ciągłych blachownic nitowanych w rozstawie osiowym 2,47 m, blachownice wewnętrzne mają wysokość środnika od 0,90 m w przęśle do 1,60 m nad filarami, natomiast belki skrajne mają wysokość środnika od 1,23 m w przęśle do 1,93 m nad podporami. Belki skrajne jako bardziej obciążone wykonano ze stali St52 o naprężeniach dopuszczalnych 210 MPa, a belki pośrednie i pozostałe elementy konstrukcji ze stali St37 o naprężeniach dopuszczalnych 140 MPa. Dźwigary główne stężono poprzecznicami rozmieszczonymi co 3,77 m. Między czterema środkowymi belkami głównymi wykonane są one z dwuteowników walcowych o wysokości 300 mm, natomiast skrajne dźwigary stężono blachownicami o wysokości identycznej jak środkowe belki głównej. Rozwiązanie takie zastosowano aby umożliwić przeprowadzenie rurociągów wodnych i gazowych. Dwie poprzecznice usytuowane w pobliżu środka rozpiętości każdego przęsła posiadają inną konstrukcję tzn. są ukształtowane na całej szerokości mostu jako blachownice o wysokości równej belkom głównym. Usztywnienia nad podporami pośrednimi wykonano jako poprzeczne stężenia kratowe.

   Pomost stanowi dwukierunkowa zbrojona żelbetowa płyta grubości 17 cm. Była ona zdylatowana poprzecznie co 11,30 m., a po remoncie w 1992 roku ze względu na nieszczelności w miejscach dylatacji została ona uciąglona. Pod chodnikami i ścieżkami rowerowymi zastosowano płytę żelbetową grubości 10 cm. Płyta pomostowa nie jest zespolona z konstrukcją stalową i nie współpracuje z dźwigarami głównymi ani z poprzecznicami.

    Symetrycznie po obu stronach jezdni znajdują się dwa tory tramwajowe wbudowane w nawierzchnię jezdni, w odstępie osiowym 2,90 m.

   Dźwigary spoczywają na podporach za pośrednictwem łożysk stalowych. Odwodnienie mostu odbywa się powierzchniowo poprzez spadki poprzeczne i podłużne oraz stalowe elementy wbudowane w krawężniki jezdni z otworami i rurami spustowymi. Skrajnia na moście ograniczona jest stalowymi prostymi w formie poręczami z 1884 roku o wysokości 1,10 m. Poręcze wykonane są jako spawane z płaskowników a podchwyt z ceownika. Nad przyczółkami wykonano kamienne murki. Z urządzeń obcych pod mostem, między dźwigarami głównymi poprowadzono dwa rurociągi wody ciepłej o średnicy zewnętrznej 650 mm, gazociąg o średnicy 200 mm oraz kable elektryczne.