Budowa stoczni trwała ponad 7 lat od lutego 1965 roku do czerwca 1972, z tym, że na ostatecznym kształcie zakładu i wydłużeniu cyklu inwestowania zaważyły decyzje podejmowane w trakcie projektowania i budowy stoczni. Pierwotny bowiem projekt zakładał docelową wielkość produkcji stanowiącą efekt rzędu 2000 tys. rge (roboczogodzin efektywnych). Liczono, że tę wielkość osiągnie się przy zatrudnieniu około 673 osób i odpowiednio do tych założeń opracowany został projekt budowanego zakładu. Jednak tuż po rozpoczęciu robót hydrotechnicznych decyzją rządu ograniczono wielkość produkcji stoczni. Zasadność tego potwierdziły efekty działania stoczni w roku 1975, kiedy to średnie zatrudnienie wynosiło 696 osób, przy produkcji wielkości 745,1 tys. rge..

   Stocznia Remontowa w Koźlu zyskała nabrzeże remontowe długości 350 m, wyposażone we wszystkie niezbędne instalacje i dźwigi, slip poprzeczny rozrządowy wyposażony w jeden wózek o nośności 300 Mg i 12 stanowisk bocznych, co umożliwiało remont statków o długości do 70 m. Kadłubownia posiadała warsztaty obróbki stali o powierzchni 1056,5 m2, wyposażone w suwnicę o udźwigu 5 T i dwa żurawiki (0,75 T). Wydział prefabrykacji dysponował halą o powierzchni 2102 m2, placem o powierzchni 4600 m2 oraz trzema suwnicami o udźwigu 12,5 T i magazynami krytymi. Wydział wyposażeniowy formowała ślusarnia, malarnia, stolarnia, rurownia, dział obróbki skrawaniem i warsztat elektryczny. W 1978 r. produkcja stoczni sięgała ogółem 542,5 tys. rge, w tym budowa nowych jednostek zajęła 78,8 tys. rge, remonty floty 382,2 rge, a pozostała produkcja 81,5 tys rge.

   W latach 1972 - 1975 stocznia wybudowała 143 jednostki pływające w tym: 86 barek pchanych BPP 400/500, 34 barki BP 500, 3 pchacze typu Nosorożec, 2 pchacze typu Jeleń, 5 warsztatów i dźwigów pływających,13 zbiornikowców ZB 1150, ZB 1340 jako produktów eksportowych. Podjęła też budowę nowych barek do przewozu cementu luzem BPC 500. Stan zatrudnienia w stoczni, łącznie z wydziałem Dobrzeń, wynosił 733 osoby. W tym czasie dokonano też zmiany nazwy przedsiębiorstwa. Zarządzeniem Nr. 116 Ministra Komunikacji z dnia 25 listopada 1974 roku nadano mu miano "Stoczni Remontowej Żeglugi Śródlądowej". Od 1 stycznia 1976 zaś, w związku z połączeniem miast Kędzierzyn, Koźle, Sławięcice i Kłodnica w jeden organizm, przedsiębiorstwo występowało pod nazwą: "Stoczni Remontowej Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie Koźlu"

   Po przekształceniach ustrojowych i transformacji gospodarczej kraju, na terenie byłej Stoczni Remontowej Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie Koźlu powstało w 1996 r. przedsiębiorstwo "Stocznia Koźle Serwis Sp. z o.o.", które 2 listopada 2006 weszło w skład koncernu "Damen Shipyards Group". Holendrzy zakupili 72% udziałów w Stoczni Koźle Serwis. 22% pozostało w rękach Skarbu Państwa, a pozostałe sześć przejęli prywatni przedsiębiorcy.

   W listopadzie 1999 r. na terenie byłej Remontowej Stoczni Żeglugi Śródlądowej rozpoczęła działalność druga firma o charakterze stoczniowym - "Stocznia Koźle Sp. z o.o.". Obie firmy, "Damen Shipyards Koźle Sp. z o.o." oraz "Stocznia Koźle Sp. z o.o." działają do dzisiaj, utrzymując swój tradycyjny profil produkcyjny.